Doktrinde ve bazı ülkelerin hukuk pratiğinde anlam kazanması yakla- şık kırk yıl öncesine kadar uzanan karapara kavramı, taşıdığı risk potansiyelinin ciddiyetinden kaynaklanan sebeplerle mücadele edilmesi zaruri bir husus olarak ortaya çıkmış, ancak bu mücadelenin, sadece ulusal çaptaki gayretlerle yeterli sonuç vermeyeceği gerçeğinden hareketle uluslararası alanda ele alınması yönünde isabetli bir yaklaşım sergilenmiştir. Karapara aklama ile mücadele konusu küresel anlamda ilk defa 1988 tarihli Uyuşturucu ve Psikotrop Maddeler Kaçakçılığına Karşı BM Sözleşmesiyle; terörün finansmanı ile mücadele konusu ise 1999 tarihli Terörizmin Finansmanının Önlenmesine Dair Uluslararası Sözleşme ile tanınmıştır. 11 Eylül 2001 tarihinden sonra ilgili bütün uluslararası platformlarda, karapara aklama ve terörün finansmanı ile mücadele yaklaşımı, ortak bir mücadele stratejisi altında birlikte ele alınmıştır. Potansiyel risk taşıyan bütün olgularda olduğu gibi karapara aklama ve terörün finansmanı ile mücadele konusu da; önleyici ve caydırıcı tedbirler ile operasyonel tavır biçiminde ortaya çıkan iki temel unsuru bünyesinde barındırır. Dolayısıyla bu çerçevede “mücadele”, “önlemeyi” de içeren daha şümullü bir mefhum olarak anlaşılmalıdır. Karapara aklama veya daha teknik ifadeyle suç gelirlerinin aklanması ve terörün finansmanı ile mücadele konusu, bu hususta öncü kuruluş olan Mali Eylem Görev Gücü (Financial Action Task Force - FATF) başta olmak üzere Birleş- miş Milletler (BM), Avrupa Birliği (AB), Avrupa Konseyi (AK) ve küresel alanda finansal kuruluşların düzenleme, denetim ve gözetiminden sorumlu uluslararası kuruluşların faaliyetleriyle muhteva ve derinlik kazanmaktadır. İkinci baskısı Ekim 2005 tarihinde yayımlanan “Açıklamalı İngilizce - Türkçe Karapara Terimleri ve Kavramları Sözlüğü”nün yayımından bugüne kadar geçen zaman içinde aklama ve terörün finansmanı ile mücadelenin yöntem ve süreçlerinde önemli bazı değişiklikler olmuştur. Bu kapsamda; FATF Tavsiyeleri üçüncü kez revize edilerek değiştirilmiş, risk bazlı de- ğerlendirme anlayışı ön plana çıkmış ve ülke değerlendirmelerinde teknik uyumla birlikte etkililik ölçümü ve ulusal risk değerlendirmesi yaklaşımı kabul edilmiştir. Bu gelişmelere paralel olarak BM, AB ve AK’ nin konu ile ilgili karar, direktif, sözleşme ve diğer düzenlemeleri de uyulması gereken araçlar olarak uluslararası hukuk metinleri arasındaki yerini almıştır. Diğer taraftan, uluslararası alanda faaliyet gösteren finansal sektör düzenleme, denetim ve gözetim kuruluşlarının mesleki çalışmaları da mücadele alanını farklı boyutlarda güçlendirmiştir. Zaman içerisinde gelişme gösteren bütün bu faaliyetler, bir taraftan bu alandaki terminoloji ve kavram zenginliğini artırırken, diğer taraftan standartlar bazında bazı yenilikleri de beraberinde getirmiştir. Türkiye, önümüzdeki yıllarda, muhtemelen 2018 yılı ortalarından itibaren FATF IV. Tur Değerlendirme sürecine girecektir. Bu sürecin öncesinde, seyrinde ve sonrasında gerekli olan hazırlık çalışmalarının yanı sıra, konu ile ilgili ülkemizin taraf olduğu Sözleşmelerin ve üyesi olduğumuz diğer uluslararası kuruluşların öngördüğü yükümlülükler de dikkate alındığında, yoğun bir çalışma dönemine girileceği aşikârdır. Dolayısıyla bu meşguliyet sürecinde ilgililer tarafından, konu ile ilgili müktesebatın takip, tetkik ve tetebbuatı kaçınılmaz olacaktır. Sözlüğün gözden geçirilmiş üçüncü baskısı bu alandaki hazırlığa katkı sağlaması bakımından faydalı olacağı düşüncesiyle hazırlanmıştır. Sözlüğün ilk baskısı için yazılan önsözde de vurgulandığı üzere, karapara aklama gibi hukuktan ödeme sistemlerine, finansal konulardan uluslararası düzenlemelere kadar çok geniş branş ve disiplinler sahası ile irtibatı bulunan bir konuda tematik bir sınır çizmek ve bu alanın kavram ve terimlerini, hiçbir unsurunu dışarıda bırakmayacak şekilde tespit etmek çok iddialı bir yaklaşım olacaktır. Bu itibarla bu yeni baskının muhtevası da bu tespit minvalinde değerlendirilmelidir. Önceki baskılarda olduğu üzere bu çalışmada da ülke mevzuat ve uygulamalarına münhasır düzenlemelerden ziyade uluslararası düzenleme ve standartların kaynak olarak dikkate alınmasına gayret edilmiştir. Çalış- mada, önemine binaen bazı terim ve kavramların sadece Türkçe karşı- lığının verilmesi veya tanımlanması ile iktifa edilmemiş, mümkün olduğu ölçüde bunların daha mufassal ve muvazzah olmasına çaba sarfedilmiştir.