Alan Palmer bu çalışmasında Osmanlı İmparatorluğu’nun ilk günlerinden başlayarak 1683 yılında İkinci Viyana Kuşatması’nda yaşanan yenilginin başlattığı toprak kaybının tetiklediği kurumsal ve ekonomik gerileme sürecine uzanıyor ve bu süreci büyük bir titizlikle inceliyor. Bu tarihten sonra Osmanlı İmparatorluğu’nun karşılaştığı kurumsal zorluklar ve en önemlisi “Batılılaşma” paradigması karşısında İmparatorluğun reform çabalarına uzanan Palmer, 1922 yılındaki çöküş noktasına varıyor. Palmer’ın bu çalışması Edward Gibbon’un Roma İmparatorluğu’nun Gerileyiş ve Çöküş Tarihi kitabına benzer bir eser. Avrupalı ve Rus sefirlerin mektuplarından, padişahların yönetim biçimlerine, İmparatorluğun ekonomik durumundan barış anlaşmalarına uzanan bu büyük inceleme, gerileme döneminde Batı’nın “hasta adam” dediği Osmanlı İmparatorluğu’na farklı bir bakış açısı sunuyor.