Arka kapak: Cezai şart, borçlunun alacaklıya karşı mevcut bir borcu hiç veya gereği gibi ifa etmemesi halinde ödemeyi vaat ettiği, hukuki işlem ile belirlenmiş ekonomik değeri olan bir edimdir. Cezai şartın amacı, borçluyu borca uygun davranmaya sevk etmektir. Hâkim, aşırı gördüğü ceza koşulunu kendiliğinden indirir.'' hükmü uyarınca hakim fahiş gördüğü cezaları tenkisle mükelleftir.Yargıtay'a ğöre, Tarafların şirket ortağı olup, tacir olduklarının iddia edilmediği ve davalının cevap dilekçesinde protokolde kararlaştırılan cezai şartın fahiş olması nedeniyle geçersiz olduğunu savunması karşısında, mahkemece cezai şartın fahiş olup olmadığı takdir edilip, fahiş olması halinde tenkise gidilmesi gerekir.6762 sayılı Türk Ticaret Kanunu'nun yürürlükte bulunduğu dönemde Asliye Hukuk Mahkemeleri ile Ticaret Mahkemeleri arasındaki ilişki işbölümü ilişkisi iken 6335 sayılı Kanun'un 2. maddesi ile 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu'nun 5. maddesinde yapılan değişiklikle Asliye Ticaret Mahkemesi ile Asliye Hukuk Mahkemesi ve diğer hukuk mahkemeleri arasında ilişki görev ilişkisi olarak değiştirilmiş ve bu durumda göreve ilişkin usul hükümlerinin uygulanacağı hükme bağlanmıştır.6335 sayılı Yasa'nın 38. maddesi uyarınca 6102 sayılı TTK'na eklenen geçici 9. madde ile bu kanunun göreve ilişkin hükümlerinin, bu kanunun yürürlüğe girdiği 01.07.2012 tarihinden önce açılan davalarda uygulanmayacağı, bu davaların açıldıkları tarihte yürürlükte bulunan kanun hükümlerine tabi olduğu belirtilmiştir.

Elinizde bulunan bu eser, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı'nda, Doç. Dr. Mehmet Alpertunga AVCİ yönetiminde "Kamu Yönetiminde Açıklık Bağlamında Bilgi Edinme Hakkı ve 4982 Sayılı Bilgi Edinme Hakkı Kanunu'nun İncelenmesi" adıyla bir yüksek lisans tezi olarak hazırlanmış olup, hazırlanan tez çalışmasının, bazı kelime farklılıkları haricinde, birebir aynısının kitaplaştırılmış halidir. Avrupa Birliği'ne uyum süreci kapsamında çıkarılan 4982 sayılı Bilgi Edinme Hakkı Kanunu ile Türkiye'de yasal dayanağa kavuşan bilgi edinme hakkının toplum tarafından arzulanan yeterli ölçüde bilinemediği bir gerçektir. Bu noktada yönetimde açıklığı sağlamak için atılan önemli bir adım olarak değerlendirilen bilgi edinme hakkının bilinirliğinin sağlanması gerekmektedir. Ancak bu bilinirlik sağlanırken, hakkın kapsamının ve sınırlarının iyi çizilmesi gerektiği de şüphe götürmez bir gerçektir. Kimi kesimler tarafından, özellikle kamusal gizlilik alanında bulunan devlet sırrı niteliğindeki, devletin ve kamunun güvenliğine, iç ve dış ilişkilerine, milli savunmaya, ekonomik politikalara, askeri, istihbarat ve emniyet faaliyetlerine ilişkin olan ve gizlilik kapsamında kalması gereken bilgi ve belgelerin de bilgi edinme hakkı kapsamında erişime açılması talep edilmekte ise de bu talep bilgi edinme hakkı ile hiçbir şekilde bağdaşmamaktadır. Bu şekilde yersiz ve şüpheyle yaklaşılması gereken bu taleplerin bertaraf edilebilmesi için ise bilgi edinme hakkının sınırlandırılmasına ilişkin sınırların iyi çizilmesi gerekir. Böylece hem devletin mutlak anlamda kendisine ait olan gizli bilgi ve belgeleri korunmuş olur, hem de bilgi edinme hakkına dikkat çekilerek bireylerin bilgi edinme hakkının etkin kullanımı imkanı sunulmasıyla yönetimde açıklığın sağlanması noktasında istenen amaca ulaşılmış olur. Bu bağlamda eserin yöneldiği ana amacın bilgi edinme hakkının sınırlandırılmasına ilişkin sınırların var olduğunun kabul edilmesi gerekliliğinin, özellikle devlet sırrı ve özel hayata ilişkin bilgi ve belgeler bağlamında ortaya konulmasıdır. Ayrıca eserde bilgi edinme hakkı konusunda kamu yönetimine düşen görevlerin belirlenmesi de amaçlanmıştır. Bu noktada dünyada gelinen noktada bilişim teknolojileri artık iletişim ve haberleşmeyi ve dolayısıyla bilgi edinebilmeyi oldukça kolaylaştırmaktadır. Yönetimde açıklığı esas alan kamu yönetimi anlayışında, daha bilgi edinmeye ilişkin talep gelmeden gerekli bilginin verilmiş olması gerekir. Bu mantıkla bilişim teknolojilerinin faydalarından yararlanılarak, kamu kurum ve kuruluşlarının işlem ve faaliyetleri hakkında güncel bir biçimde topluma bilgi sunması en tutarlı yoldur. Bu sayede yönetimde açıklığın sağlanmasının yanında, bilgi edinme hakkı kapsamında yapılan başvurularla idarelerin muhatap olmayacak ve buna bağlı olarak da iş yükü azalacaktır. Bu nedenle eserde, bu konuda önemli adımlar atılması gerektiğine dikkat çekilmeye gayret gösterilmiştir.