Hükümetlerin uygulayacakları maliye politikalarının önceden belirlenmiş bazı kurallarla sınırlandırılması konusundaki tartışmalar, kamu maliyesi literatüründe önemli bir yer teşkil etmektedir. Kamu mali yönetimi kapsamında, temel mali değişkenler üzerindeki sayısal sınırlamalar olarak tanımlanan mali kuralların artan bir önem kazanmasında, gelecek öngörüsü olmaksızın ortaya konulan popülist politikaların, kamu borç stokunun hızla artmasına ve kamu maliyesinin sürdürülemez bir hal almasına yol açması son derece etkili olmuştur. Başta Avrupa Birliğine üye ülkeler olmak üzere küresel ölçekte hızla uygulanır hale gelen mali kurallar, ülkelerin içinde bulundukları ekonomik koşullara, yönetim kültürlerine ve kurala dayalı maliye politikaları sonucunda ulaşmayı arzu ettikleri hedeflere göre değişen özellikler göstermektedir. Bu çalışmanın amacı mali kurallar alanında hızla gelişen literatürü taramak ve muhtelif ülkelerdeki kural uygulamaları ile ülkemizin bu alandaki genel durumunu incelemek suretiyle, Türkiye için sayısal analizlerle de desteklenmiş kural önerilerinde bulunmaktır. Ülkemiz kamu mali yönetiminde 1999-2008 döneminde IMF ile yürütülen ekonomik program kapsamında çeşitli mali kurallar benimsenmiştir. Çalışmada IMF ile yürütülen programın kurala dayalı maliye politikasına geçiş sürecinde önemli katkıları olduğu, fakat program dönemi içerisinde kamu mali yönetiminde saydamlığı zedeleyici bazı uygulamalara girişildiği saptanmıştır. Bununla birlikte, iç hukukumuzda da mali kural benzeri düzenlemelere rastlanmaktadır. İç hukukumuzda yer alan mali kural benzeri hükümlerin etkinliğinin sağlanabilmesi için ise uygulama ayağının güçlendirilmesine ihtiyaç olduğu görülmüştür. Çalışma kapsamında, genel denge modeli kullanılarak yapılan analizde; kuralsız maliye politikası, alternatif faiz dışı fazla hedefleri ve harcama tavanlarının yaratacağı sonuçlar ortaya konulmuştur. Bu kapsamda, gevşek mali senaryoların dönem başında büyüme performansını bir miktar artırırken; orta vadede özel yatırımlara tahsis edilebilecek kamu tasarruflarının azalması sonucunda büyüme oranları üzerinde baskılayıcı bir etki yarattığı bulgusuna ulaşılmıştır. Geçiş dönemi olarak tanımlanan süreçte faiz dışı fazlanın, kamu maliyesindeki iyileşmeyi devamlı kılması için, GSYH’ya oran olarak yüzde 2-3 düzeyleri arasında belirlenmesi gerektiği ifade edilmiştir. Nihai aşamada ülkemiz için genel bir harcama ve borç stoku kuralı ile bu kuralların izleme ve değerlendirmesinden sorumlu bir kurul yapılanması önerilmiştir.