İklim değişikliği olgusunun 20. yüzyılın son çeyreğinde uluslararası platformda ele alınan konulardan biri haline gelmesinin en önde gelen göstergeleri olarak Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi ve Kyoto Protokolü’nü göstermek mümkündür. Sözleşme ile bir zaruret halini aldığı teyit edilen sera gazı emisyonlarının azaltımı hususunun Protokolde sayısallaştırılmış hedefler vasıtasıyla somut hale getirilmesi, bu hedeflerin gerçekleştirilebilmesini teminen Kyoto esneklik mekanizmalarını da beraberinde getirmiştir. Bu mekanizmalardan Temiz Kalkınma Mekanizması ve özellikle Emisyon Ticareti Sistemi (ETS)’nin emisyonların azaltılması noktasında kayda değer önemi haiz oldukları görülmekle beraber; anılan mekanizmalar bağlamındaki çeşitli uygulamaların uluslararası ticarette sübvansiyonist etkiler doğurabilmesi, söz konusu mekanizmaların hem ekonomik yönden hem de Dünya Ticaret Örgütü kapsamında bu disiplinin düzenlendiği Sübvansiyonlar ve Telafi Edici Önlemler Anlaşması bakımından incelenmesini elzem hale getirmektedir. Bu çalışma da bahse konu mahiyette yapılan karşılaştırmalı analiz ve vaka bazlı incelemeleri içermekte, akabinde ise bu incelemeler neticesinde varılan sonuçlar çerçevesinde; Türkiye’nin 2020 sonrası yeni uluslararası süreçte mekanizmalar bağlamında alması gereken pozisyon ile ülkemizde önümüzdeki yıllarda kurulması planlanan Türkiye ETS’nin nasıl bir çerçevede hayata geçirilmesi hakkında politika önerilerinde bulunmaktadır.

It is likely to demonstrate United Nations Framework Convention on Climate Change and Kyoto Protocol as the most prevailing indicators of the fact which the concept of climate change has become one of the issues considered on the international level at the last quarter of 20th century. The materialization of the subject of greenhouse gas emissions reduction, which was affirmed as a necessity with the Convention, via numerical binding targets in the Protocol, has led to creation of Kyoto flexibility mechanisms for the realization of these targets. While it can be observed that Clean Development Mechanism and especially Emissions Trading Scheme (ETS) have noteworthy importance concerning the emission reduction, the possibility of certain practices within these mechanisms about causing subsidy-related effects in international trade has become requisite to analyze these mechanisms from both economic perspective and legal perspective in terms of World Trade Organization Agreement on Subsidies and Countervailing Measures. This thesis will cover the comparative analysis and case studies which are made in accordance with abovementioned approach; then, within the framework of the results obtained through these analyses, there will be certain policy recommendations about Turkey’s desirable position from the aspect of new mechanisms on the international level for the post-2020 period and on which framework Turkey ETS that will be planned to begun in the upcoming years should carry into effect.