Proudhon, 1846'da Sefaletin Felsefesi'ni yazarak butun simsekleri uzerine cekti. Oncelikle din karsiti beyanlariyla "saygi deger" insanlari soke ediyordu. Ona gore, dunyanin icinde bulundugu durum, iyiliksever bir Tanri'nin varligini teyit etmek soyle dursun, insani "Tanri kotudur" kanaatine vardiriyordu. "Dinde Tanri, politikada Devlet, ekonomide Mulkiyet; iste, kendine yabancilasmis insanligin kendi elleriyle teslim oldugu ve gunumuzde artik reddetmesi gereken uclu bicim budur" diyordu. Statik sonuclara, nihaî yanitlara guvenmeyen, bilincli bir anti-sistematik dusunur olan Proudhon, Sefaletin Felsefesi'nde, Marksist politik eylem vurgusunun karsisina anarsist ekonomik eylem idealini koyar. Marx'in, Proudhon'a cevabi olan Felsefenin Sefaleti yaygin bir okur kitlesine ulasmisken, bu eserin referansini olusturan Sefaletin Felsefesi bugune degin gun isigina cikmamisti. Simdi bu eserin, cok uzun zaman sonra da olsa Turkce yayimlanmis olmasi, gunumuzde de devam eden politik saflasma ve tartismalarin 19. yuzyildaki arka planini gozler onune sermektedir.