Bu çalışmanın amacı, yükseköğretim yönetiminde dünyada ve Türkiye’de yaşanan dönüşümü analiz etmek ve bu analizin sağladığı zeminden hareketle Türkiye için alternatif yönetim modeli önerisinde bulunmaktır. Dünyada bilgi toplumuna geçiş sürecinde yaşanan gelişmeler, ülkeler arası rekabette yetişmiş insan gücünü belirleyici bir faktör haline getirmiştir. Buna bağlı olarak ülkelerin yükseköğretim kurumlarından beklentileri artmış ve bu kurumların daha verimli hale getirilmesi bağlamında ülkeleri yükseköğretim yönetiminde yeni arayışlara sevk etmiştir. Bu bağlamda, 1990’lı yılların başından itibaren başta Avrupa ülkeleri olmak üzere tüm dünyada yükseköğretim yönetimine ilişkin reform çabaları hız kazanmıştır. Yapılan reformlar, yükseköğretim yönetiminde devletin rolünün azalmasına bağlı olarak üniversite özerkliğinin genişlemesi yönünde bir eğilimi yansıtmaktadır. Buna karşılık Türkiye’de yükseköğretim yönetiminin merkeziyetçi ve bürokratik yapısının sonucu olarak üniversiteler oldukça sınırlı bir özerkliğe sahiptir. YÖK Sistemi olarak adlandırılan mevcut yönetim modelinin, çağın gelişmeleri karşısında ihtiyaçlara cevap veremediği ve buna bağlı olarak reforme edilmesi gerektiği konusunda kamuoyunda görüş birliği vardır. Ancak bu görüş birliğine rağmen bugüne kadar yükseköğretim yönetiminde herhangi bir reform yapılamamıştır. Çalışma kapsamında dünyada yükseköğretim yönetiminde yaşanan dönüşümün analizinde ortaçağ üniversitesinden girişimci üniversiteye doğru uzanan bir gelişim çizgisi takip edilmiştir. Bu kapsamda yükseköğretim yönetimi açısından iki önemli sonuca ulaşılmıştır. Bunlardan ilkine göre, ülkelerin modernleşme sürecinin niteliği yükseköğretim yönetimi üzerinde doğrudan belirleyici bir etkiye sahiptir. Diğerine göre ise, üniversite özerkliği kavramı yükseköğretim yönetimi açısından kilit öneme sahip bir kavramdır. Buradan hareketle Türkiye yükseköğretim yönetiminde yaşanan dönüşüm analiz edilmiş ve Türkiye’de henüz modern üniversite olgusunun yerleşiklik kazanmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Bu bağlamda, çalışmanın sonunda birincil hedefi Türkiye’de modern üniversite olgusunun yerleşiklik kazanması olan alternatif bir yönetim modeli önerisinde bulunulmuştur. Bu modelin aynı zamanda Türkiye’de girişimci üniversite modeline geçiş için gerekli zeminin oluşmasına da katkıda bulunacağı düşünülmektedir.