Debit note ve credit note, uluslararası ticaret yapan şirketlerce, ticarette öngörülemeyecek şekilde ortaya çıkan maliyete ilişkin unsurları karşılıklı olarak dengelemek maksadıyla uluslararası ticaret yapan şirketlerce kullanılan belgelerdir. Ancak, Türk Kanunlarında bu belgelerin geçerli bir biçimde kullanılmasına yönelik açık hüküm bulunmamaktadır. Bu çalışma kapsamında, debit note ve credit note belgelerinin ulusal mevzuatımıza uygun olup olmadığı ve bu belgelerin Türkiye’de güvenle kullanılıp kullanılamayacağı sorularına cevap aranırken; belgeler öncelikle akademik olarak, daha sonra örnek ülke mevzuatları ve Türk mevzuatı vasıtasıyla hukuki boyutlarıyla kavramsal olarak açıklanmıştır. İncelemeler; 213 sayılı Vergi Usul Kanunu, 5520 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu, 3065 sayılı Katma Değer Vergisi Kanunu ve 4458 sayılı Gümrük Kanunu ile mezkûr Kanunlara dayanılarak çıkarılan ikincil mevzuat kapsamında derinleştirilmiştir. Gerek literatürdeki tartışmalar, gerekse örnek ülke mevzuatları göz önünde bulundurularak; debit ve credit note belgelerinin, ulusal mevzuatımız kapsamında yeterli detayda ele alınmadığı tespit edilmiş ve anılan belgelerin Kanunlar düzeyinde düzenlenmesi ihtiyacının bulunduğu değerlendirilmiştir.

Debit note and credit note documents are used by the international trading companies with the aim of counterbalancing the facts arising out of the unforseen cost. However, there is no explicit provision towards valid usage of these documents under Turkish legislation. This study investigates two main questions: first as to whether debit and credit note documents are in accordance with our national legislation, second whether these documents can be used legally in Turkey. In this context, these documents were examined first academically, then legally by means of sample countries legislations and Turkish legislation. The research is focused on the Tax Procedural Code No. 213, Corporate Tax Code No. 5520, Value Added Tax Code No. 3065, Customs Code No. 4458 and the secondary legislation based on the aforementioned Codes. By taking into consideration both the arguments in literature and the sample countries legislations, it is analysed that debit and credit note documents are not regulated sufficiently under our national legislation and as a conclusion it is argued that these documents must be regulated by Codes.