Bölgesel kalkınma farklılıklarının yarattığı ekonomik ve sosyal problemlerde, devletin bazı bölgesel ekonomik politikalar uygulamasını zorunlu kılarken, özellikle 1980’li yıllarda artan küreselleşme eğilimleriyle birlikte bölgesel rekabet kavramı, bu politikaları şekillendirmeye başlamıştır. Bu kavram aynı zamanda devletin bölgesel ekonomilerdeki rolünde bir değişimi gündeme getirmiş ve uygulanan politikalar, bölgelerin rekabetçi güçlerini artırmaya yönelmiştir. Dolayısıyla, gelişmiş bölgelerdeki kaynakların, geri kalmış bölgelere yönlendirilmesi veya geri kalmış bölgelerdeki ekonomik faaliyetlerin desteklenmesi şeklindeki klasik bölgesel ekonomik politikaların dışında, bölgelerin rekabetçi güçlerini artırmaya yönelik alt yapı yatırımları, kamunun bölgesel kurumsallaşma politikaları, yabancı sermaye yatırımlarını bölgelere çekebilecek politikalar, bölgelerin içsel potansiyellerini harekete geçirmek amacıyla, küçük ve orta ölçekli firmalarla bu firmaların oluşturacağı kümelenmeleri destekleyici ve bölgelerin teknoloji ve yenilikçi yapısını geliştirici politikalar ön plana çıkmıştır.